TÜRK SİNEMASINDA “EPOS” VE “OLAYLARIN AKIŞI İÇİNDE ORADAN ORAYA SÜRÜKLENEN DENEYSEL KAHRAMAN”

Özet

Bildiri Özeti Türk Sinemasında “Epos” ve Olayların Akışı İçinde Sürüklenen “Deneysel Kahraman” Dünyaya atılmış insanoğlu kendi ve içinde bulunduğu dünya hakkında düşünmeye başladığından beri çıkmazlarını, çatışmalarını dile getirmenin yollarını aramış, “anlatı” geleneği temelde “Drama”, “Epos” ve “Lirikos” olarak 3 farklı koldan binlerce yıl gelişimini sürdürmüştür. Diğer anlatı türlerinden farklı olarak “Epos”; insanoğlunun kendi ile yüzleşme cesaretini görünür kılan bir anlatı geleneği olarak öne çıkmakta. “Epos” da kahraman, tarihselliği içinde, olayların akışı içinde oradan oraya sürüklenen “deneysel bir kahraman”dır. Onun eylemleri, ne denli çatışmaları aşmaya da çalışsa, tarihselliğinin içinde gömülür. En nihayetinde çatışmalarımızın büyüklüğü; yaşadığımız zaman dilimi ve coğrafyanın, siyasi ve sosyolojik atmosferin ne denli içinde ve dışında, bunlarla ne denli uyumlu ya da uyumsuz olduğumuzla orantılıdır. Gerçekçi izlekte gelişimini ve başarılarını sürdüren Türk sinemamızda, kendi varoluşu ve yaşantısıyla yüzleşme cesaretinde yaratılan kaç kahramanımız var? Bu bildirinin amacı 100 yıllık tarihi sürecinde Türk sinemasının kendi ve zamanıyla yüzleşme cesaretini gösterebilen nadir “Epos” kahramanlarına odaklanmak ve arka planda değişen toplumsal sosyolojik ve sosyo psikolojik verileri değerlendirmektir.