SÜRGÜNDE EDEBİYAT: DAİMİ BİR SÜRGÜN NAMIK KEMAL VE VAROLUŞ MÜCADELESİ

Özet

Edebiyat tarihimizin Batılılaşma sürecindeki sembol şahsiyetlerinden biri olan Namık Kemal; edebiyat alanındaki üretken kimliğinin yanı sıra politik tutumu, haksızlığa başkaldıran tavrıyla da toplumsal ve politik tarihimizde önemli bir yer edinmiş çok yönlü bir sanatçıdır. Bütün ömrünü vatan, millet, hürriyet ve meşrutiyet gibi temel değer ve meselelerin çözümüne adamış, bu uğurda da her türlü baskıyı ve sürgünü göze almış müstesna bir şahsiyettir. Türk edebiyatında sürgün denilince akla gelen ilk isim şüphesiz Namık Kemal’dir. Kırk sekiz yıllık ömrünün önemli bir kısmını sürgünde yaşamış olan sanatçının gençlik yıllarında zorunlu memuriyetten kaçıp Paris ve Londra ile başlayan sürgünlüğü daha sonra zorunlu sürgün ve memuriyetlerle Gelibolu, Magosa, Midilli, Rodos, Sakız gibi yerlerde devam etmiştir. Namık Kemal, ömrünü önemli kısmını sürgünlerde geçirmiş bir sanatçı ve dava adamı olmasına rağmen sürgünü trajik bir hale dönüştürmekten ziyade bu durumu fırsata dönüştürmeyi başarmış, varoluş mücadelesi vermiş, içinde bulunduğu şartların üstesinden gelebilmiş, sürgünde kaleme aldığı eserleriyle Türk edebiyatına önemli katkılar sunmuş ve yön vermiştir. Bu çalışma, sanatçının sürgün hayatına ve bu sürgün duraklarındaki edebi üretimine odaklanmıştır.