YAŞAR KEMAL’İN YAĞMURCUK KUŞU VE WILLIAM GOLDING’İN THE LORD OF THE FLIES ESERLERİNDE KORKU TEMASI

Özet

Korkunun insan yaşamının en önemli unsurlarından biri olarak roman yazarlarının evrensel ve olmazsa olmaz temalarından biri olduğunu söylemek yanlış olmaz. Yaşar Kemal’in “Kimsecik” üçlemesinin ilk kitabı olan “Yağmurcuk Kuşu” başta olmak üzere eserlerinde sıklıkla bu konuya yer vermesinin nedeni bu olabilir. Yaşar Kemal, çocukların korku algılarını kullanarak korkuyu bir şekilde büyükten küçüğe eşitler ve hayatı nasıl da şekillendirdiğini görkemli bir şekilde ortaya koyar. Okuyucu, kitapta ölüm kaygısı, özgeci korku (yakınlar için duyulan korku) ya da kendisi için duyulan korku, bilinmeyene (kişi ya da mekân) dair korku vb. korkulara tanık olur. Yaşar Kemal, okuyucunun hikâyeyi bir kâbustaymışçasına deneyimlemesini sağlar, kaldı ki bu Yaşar Kemal’in hayatıyla bağlantılı bir gerçektir. Bu, romanı artık bir kurgu değil, bir otobiyografi olduğu için daha korkutucu hale getirir. Bazı farklı bakış açılarıyla birlikte aynı tema, William Golding’in “The Lord of the Flies” (Sineklerin Tanrısı) adlı eserinde de görülebilir. Bu romanda, okuyucu bir çocuğun iç dünyasına taşınırken yetişkinlerden hem farklı hem benzer olarak, tek bir konu olarak ele alınır. Her iki yazar da korku temasını, yanılsama yaratabildiği ve bir kişiyi cinayet işleyecek kadar takıntılı ve deli hale getirebileceğini göstermek için kullanır. Bu yüzden, bu makalede katil ruhlu karakterler Salman, Roger ve Jack’e özel olarak vurgu yapılmak suretiyle korku ve korkunun çocuklar üzerindeki rolü incelenecektir.