AŞK VE SİBER EVLİLİKLERİN OYUNİÇİ REKLAMLARDAKİ YANSIMALARI

Özet

Badiou (2012:19-20), Lacan’ın ünlü tanımında aşkın cinsel ilişki eksikliğinin yokluğunu dolduran şey olduğu söylemini analiz eder ve şöyle yorumlar: “Aşk, düşşel olarak cinselliğin boşluğunu dolduran şeydir ve sonrasında da o boşlukta bir şey olduğu fikrine dönüşür”. Bu yorumlamadan yola çıktığımızda, yeni medya çağının yaşam alanları olan sanal dünyalar, hayal edilen o “mükemmelliği” ararken mekan ve zamanın gerçekliğini geride bıraktıklarından dolayı aslında sözü geçen anlamda bir aşkı bulmak için ideal mekanlar olabilirler mi? Bu çalışmada aşkın toplumsal söylemle şekillenen bir iletişim şekli olduğu varsayımı, yeni medyada evlilik tanımının değişmesi ile birlikte ele alınacaktır. Aşk ve evliliğin yıllar boyunca süregelen tanımları ve bunların oyun içi reklamlara etkileri analiz edilecektir. Bu noktada şu sorular akla gelebilir: Tarih boyunca bir "arzu nesnesi" olarak sunulan kadın bedeni, mükemmeli vaat eden avatarların gölgesinde, gerçek bir imaj sunmaksızın, siber dünyalarda da bir arzu nesnesi olmaya devam edecek midir yoksa canlı imajın yokluğunda avatarın normalleştirilmesi, yeni medyada reklam kalıplarının değişmesiyle paralel mi gitmektedir? Söz konusu sorulara cevap bulabilmek adına bu çalışmada kapsamlı niteliksel içerik analizi yapılacak ve siber evlilikler ile IMVU sanal yaşam oyunundaki reklamlar, konuyla ilgili örnek çalışma olarak incelenecektir.