KENTSEL SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK İÇİN BİR ARAÇ OLARAK KENTSEL TARIM VE KİŞİYE TAHSİSLİ BAHÇELER

Özet

Özellikle 1950’li yıllarla birlikte tarımda makineleşme ve sanayileşme ile kentsel alan kırsal alandaki nüfusu çekmiştir. Nüfus artışı barınma, dinlenme, çalışma ve ulaşım konusunda kentlerin fiziksel kapasitesini zorlamıştır. Kentler bu süreci kentsel alan üzerinde yapı yoğunluğunu artırarak yaşamaya başlamışlardır. Öncelikle kentler dikey yönde büyümüştür. Dikey yönde gittikçe doygunluğuna ulaşan kentler, yatay olarak çeperlerine doğru büyüme ve genişleme eğilimi göstermeye başlamıştır. Çevrelerindeki kırsal karakterli alanları etkileyerek bu alanların yapısal değişim ve dönüşüm geçirmesinde etkili olan kentsel alanlar, kır kökenli alanlarda doğal kaynakların tahribine, kültürel değerlerin yok olmasına, bunların yanında kırsal karakterli alanların kentleşme süreci karşısında imar hareketlerine maruz kalması ile yönetim açısından da yetki karmaşalarının oluşmasına neden olmaktadır. Kırsal alanları yutarak gelişen ve saçaklar oluşturan kentler, beslenmelerinde birinci derecede önem taşıyan tarımsal alanların yok olmasına ve nüfusu hızla büyüyen kentlerin beslenmelerinde sorunlar oluşmasına neden olmaktadır. Kentsel tarım bu nedenle kentlerin gelecekte sürdürülebilirliği için oldukça önemlidir. Bu çalışmada; kentsel sürdürebilirlik, kentsel tarım, önemli plancı ve mimarların kentsel tarım üzerine görüşleri, kentsel sürdürülebilirlik ve kentsel tarım ilişkisi, dünyadaki bazı kentlerde kentsel tarımın genel değerlendirmesi, kentsel tarımın bir çeşidi olan “Kişiye Tahsisli Bahçeler” kavramı üzerinde durulmuştur.