İLAHİ/KOZMİK ENFORMASYONEL YAYIN

Özet

Yüce Allah kâinatı ve insanı "ol" ilahi emri/hitabı ile yarattıktan sonra, onu kendi haline bırakmamıştır. Bu sebeple sözsüz ayet olan kevni/kozmik mucizelerini, insanın gözleri önüne sermekle yetinmeyerek, sözlü mesaj olan ilahi hitabını bildirmiştir. Ancak bu sayede insan, kendi benliğini tanıma imkânına kavuşmuş ve nihayet görünmeyen âlemle sıkı bir ilişkide bulunduğu gerçeğini kolayca idrak etmiş olmaktadır. Böylelikle Allah, imkânlar âleminde, insana iki alan üzerinden hitap etmektedir. Biri "Gayri Metluv Hitap" olarak nitelendirilen "Kevni Hitap"; diğeri ise, "Metluv Hitap" olarak nitelendirilen "Kelami" hitaptır. Bu iki hitap şekli, yüzleri birbirine dönük, her biri diğerinin tecelligahı olan anlamlı simgeler bütünüdür. Yani, Kur'an, muhtasar bir doğa; doğa ise, mufassal bir Kur'an'dır. Kur'an-ı Kerim'de vahyin hem sözlük, hem de terim anlamı bir arada kullanılmıştır. Vahiy, genel manada, 'Allah'tan varlıklara gelen bildirim ve varlıkların da kendi aralarındaki bir tür iletişimi' olarak ifade edilmektedir. Allah'tan varlıklara olan ilahî hitap çeşidinde varlıklar, canlı ve cansızlar şeklinde ikiye ayrılmakta; canlılar içerisinde başta, Hz. Nuh, Hz. Yusuf, Hz. Musa ve Peygamber Efendimiz(a.s.) olmak üzere bütün peygamberler; ayrıca Havariler, Hz. Musa'nın annesi ve Hz. Meryem gibi sâlih insanlar yer almaktadır. Bunun yanı sıra yine canlılar zümresinden meleklere ve arıya hitap/vahiy dan söz edilmektedir. Cansız varlıklara yapılan hitap kısmında ise göklere ve yere hitapta bulunulması söz konusudur. Yüce Allah'ın tüm evrene ve müştemilatına yaptığı bu hitap çeşitlerine ister fıtrat, ister içgüdü, sünnetullah, adetullah, tabiat kanunu… vs. denilmesi gibi birbiriyle ilintili farklı ifade kalıplarının kullanılması ilahi hitap hakikatini değiştirmemektedir. Yüce Allah'ın "masiva"ya olan tahakküm ve iletişiminin ancak ilahi hitap ile gerçekleştiğini söyleyebiliriz. Bu bildiride ilahi hitabın karakteristiği değerlendirilecektir.