CAMİ TASARIMINDA PLANİMETRİK KURGUNUN YENİDEN TARTIŞILMASI: İSKELE CAMİ TASARIMI

Özet

İslam tapınma mekânlarının tarihsel süreç içerisindeki gelişimi incelendiğinde; namaz ibadetinin doğası nedeniyle mekânın kıble yönünde olması gerektiği ve en ön safta ibadet etmenin daha sevap olduğu inancından ötürü erken dönem İslam mescitlerinin, enine dikdörtgen bir planimetri ile kurgulandığı gözlemlenmektedir. Mescid-i Nebevi’den Selçuklu’nun son dönemine kadar bu kurgu devamlılık göstermektedir. Günümüzde ise merkezi planlı Osmanlı Dönemi camilerinin planimetrik kurgularına dayalı tasarım anlayışı sürdürülmektedir. İstisnai tasarımlar dışında kentlerin fiziki çevresi, merkezi planlı ve kubbeli camilerle donatılmaktadır. Çalışma kapsamında mimarlığın yeniden üretim süreçlerinin önünde ciddi bir mesele olan “cami sorunsalına” temas edilmekte ve bu bağlamda değerlendirilmesi düşünülen “İskele Cami Tasarımı” paylaşılmaktadır. Geliştirilen bu tasarım, litürjik, mekânsal ve strüktürel öğe yorumu ile cami sorunsalına yeni bir alan açmayı hedeflemektedir.