John J. Mearsheimer; “saldırgan realizm” konusunda çok önemli bilgiler sağlayan ve uluslararası ilişkiler disiplininde çağdaş realist anlayış için önemli katkılarda bulunan en önemli teorisyenlerden birisi olarak kabul edilir. Bu çalışmada, Mearsheimer’ın saldırgan realizmi, konuyla ilgili diğer çalışmaları ile beraber, özellikle onun çığır açıcı eseri olan “The Tragedy of Great Power Politics” üzerine odaklanarak araştırılmıştır. Diğer taraftan, daha tutarlı sonuçlar elde etmek amacıyla, özellikle onun karşıtlarının ortaya koydukları temel çalışma olan “History and Neorealism” ve diğer karşıt araştırmalar da incelenmiştir. Böylece Mearsheimer’ın teorisinin temellerini oluşturan; anarşi, devlet davranışı, güç maksimizasyonu, uzak kıyı-dengeleme stratejisi, sorumluluk-atma stratejisi, suyun durdurucu gücü gibi kavramlar karşılaştırmalı ve eleştirel bir şekilde ele alınmıştır. Mearsheimer teorisinin en göze batan çelişkisi; onun bir taraftan ülke içi faktörlerin uluslararası ilişkilerde devlet davranışına etkisini göz ardı etmesine rağmen, diğer çalışmalarında Amerika Birleşik Devletleri’ndeki lobilerin dış politika üzerine etkilerini abartılı bir şekilde vurgulaması olarak tespit edilmiştir. Bunu ötesinde, Mearsheimer’ın bazı temel kavramlarının saldırgan realizm teorisini önemli derecede zayıflatacak kadar ciddi çelişkiler sergilediği ortaya konmuştur.

John J. Mearsheimer is known as one of the most important theoretician and contributor of contemporary realist understanding of international relations discipline who provides crucial information over the theory of “offensive realism”. Along with his other related works, basic tenets of Mearsheimer’s offensive realism were researched by particularly focusing on his groundbreaking work “The Tragedy of Great Power Politics” in this study. On the other end; analyses of Mearsheimer’s opponents published in “History and Neorealism” was also examined to obtain more consistent results. Thus, the fundamental concepts of Mearsheimer’s theory like anarchy, state behavior, power maximizing, offshore-balancing strategy in line with buck-passing strategy, and stopping power of water were dealt with critically and comparatively. Among many, the most salient contradiction with this theory is that on the one hand Mearsheimer disregards clear impact of domestic politics and internal factors on foreign policy formulations and state behavior in international arena; on the other hand he strictly emphasizes the lobbies’ excessive effect on the United States’ foreign policy formulations. Furthermore, Mearsheimer’s some core concepts exhibit serious controversy so much so that weakens the consistency of offensive realism significantly.